Хто ня супроць вас, той за васі.

Зноў сышліся ў маім Фідрыдэры дзьве навіны.

Президент Эстонии: говорить по-русски - равносильно принятию советской оккупации

і

Уго Чавес объявил войну англицизмам

Добра ведаю дзікунска-грэблівае стаўленьне некаторых прадстаўнікоў расейскамоўнай меншасьці ў Эстоніі да эстонскае мовы і самога эстонскага народа, на зямлі якога яны жывуць. Таму магу зразумець эстонскага прэзідэнта.

Зразумець магу. Але ў мяне іншы пункт погляду на гэтую праблему.

Спакойна, браты-эстонцы. Праблема ня ў тым, каб ня ведаць расейскай, а ў тым, каб ведаць эстонскую. А расейская, комі-пярмяцкая, кечуа і квэньня (верхнеэльфійская) вельмі нават могуць прыдацца пры нагодзе. У аднаго знаёмага з Таліна, які пра эстонцаў умее гаварыць толькі як пра дэбілаў, дзеці плешчуць на эстонскай як на роднай. І погляды бацькі, мякка кажучы, не ва ўсім падзяляюць. Але і на расейскай як на роднай плешчуць. Ім што, забараніць? Так што "przyjdzie koza do wozu".

А наконт Чавэса... Ясна, што лезуць ангельскія словы ўсюды. Ну й хай сабе лезуць. Як ні бараніся, ня выганіш. Зноў жа, справа ня ў тым, каб паляку забывацца, што такое file. Назаве паляк гэты file plikiem, і будзе ён плік. Але і ад файлу не зьбянтэжыцца, не пачне жагнацца "Чур мяне!"

Карацей, я б у моўным пытаньні змагаўся б ня столькі "супраць", колькі "за". Забыцца расейскую на Беларусі не праблема — яе і так ніхто ня ведае як сьлед ("шуфлядка, тудой, сюдой, ему эта мама не нада"). Авалодаць беларускай — вось праблема.

Пры гэтым Ян сказаў: "Настаўнік! Мы бачылі чалавека, які імем Тваім выганяе дэманаў, і забаранілі яму, бо ён ня ходзіць з намі".
Ісус сказаў яму: "Не забараняйце; бо хто ня супроць вас, той за вас".