На днях швэндаўся па "Экспабэле". Як звычайна, зайшоў паглядзець дывідышкі (а можа мне што трэба, а я ня ведаю). Гандлярка вырашыла мяне спакусіць навінкаю: "А вот новый интересный фильм. Наш, российский".
Нямая сцэна... Праўда, грэшны, дрэнна я яе згуляў, бо зусім не анямеў, а вельмі жорстка адказаў: "Наш, российский? Мы не в России!", і выйшаў ад такой гандляркі куды вочы глядзяць.
Ну, і доўга мы яшчэ будзем кульгаць на абодва калены?
Пасьля Бронзавага салдата, пасьля таго, што ўвесь сьвет уводзіць паціху стоп-лісты для расейскіх турыстаў (вось працяг) і далей ня будзем разумець, дзе мы і што мы?
Спадзяюся, нядоўга. Бо абэрацыя сьвядомасьці дасягнула ніжняе кропкі. "Наш, савецкі" магу зразумець. "Наш, рускі" — таксама магу. "Наш, российский" — далей няма куды. Гэта ўжо "апошні час".
No comments:
Post a Comment