"Рвануть вместе с командой!"

http://www.shender.ru/paper/text/?.file=199

Нават, калі ў Расеі пакажуць дакумэнтальны фільм аб тым, хто і як "рвануў" маскоўскія дамы, гэта нічога ня зьменіць...

"Рабяты" хочуць гарбаты

Tea with Castro? President Bush Responds to Barack Obama's Personal Diplomacy Plans

Perhaps Barack Obama is thinking that foreign leaders (including such thugs as Hugo Chavez, Kim Jong II, Alexander Lukashenka, and Raul Castro) will fall over him as much as the American press corps has if he wins the presidency. At least that seems to be the hope behind his plan to to begin a new era in personal diplomacy -- sitting down to talk with America's enemies without preconditions and without proper concerns for how our enemies will manipulate such events...

So what does President Bush think about Barack Obama's idea of tea party diplomacy?

...At a news conference where Bush showed unusual passion for a president in his waning months, he said “now is not the time” to talk with Castro.

“What's lost ... by embracing a tyrant who puts his people in prison because of their political beliefs?” he said. “What's lost is, it'll send the wrong message. It'll send a discouraging message to those who wonder whether America will continue to work for the freedom of prisoners. It'll give great status to those ... who have suppressed human rights and human dignity.

“The idea of embracing a leader who's done this, without any attempt on his part to ... release prisoners and free their society, would be counterproductive and send the wrong signal.”

Warming to the subject, Bush continued: “Sitting down at the table, having your picture taken with a tyrant such as Raul Castro, for example, lends the status of the office and the status of our country to him. He gains a lot from it by saying, 'Look at me. I'm now recognized by the president of the United States.'”
http://vitalsignsblog.blogspot.com/2008/02/tea-with-castro-president-bush-responds.html

— Хорошо излагает, собака, — шепнул Остап на ухо Ипполиту Матвеевичу, — учитесь.

Беларуская java-Біблія

Сьвет усё ж такі дзіўнейшы за нашыя ўяўленьні аб ім.

Мой сябар з Растова-на-Доне Сяргей Ірупін (безь Біблійных Таварыстваў, заходніх місіянэраў, Баптысцкіх Саюзаў ці нават ТБМаў) узяў і засабачыў нам Біблію для мабільных тэлефонаў. З Васілём Сяргеевічас Сёмухам я дамовіўся — так што ўсё "чэсна".

Заходзьце, качайце... (Растоўскі Народны Альбом)

http://rostovchurch.ru/jbible/

І яшчэ: просьба адгукацца ці то тут, ці на сайце Растоўскае хрысьціянскае царквы. Проста каб

1) маральна падтрымаць "нашага чалавека" ў Гаване, бо вось мы ж такія разумныя равем быкам пра беларушчыну, а расеец узяў нам і зрабіў,

2) запэўніць яго, што гэтая Біблія некаму патрэбная (бо ён пачаў з таго, што запытаўся ў мяне: а яна каму трэба?)

3) пратэставаць тэкст і функцыі (я трохі памылачак накапаў, але дужа не ганяў яе)

Хто паедзе калі ў Растоў, сьвісьніце: я перадам Ірупіну "бальшую канфету".

Вось тэкст самога Сяргея:

Приветствуем,

Ростовская христианская церковь (http://rostovchurch.ru/) создала и
сопровождает jБиблию - Библию на java для мобильных телефонов. До
настоящего момента публично предлагались только модули на русском
языке (русский синодальный перевод).

Программа распространяется по лицензии GPL, проще говоря, любой
желающий может бесплатно скачать и использовать jБиблию, не делая
никаких лицензионных отчислений.

Последнее время мы задумались о создании модулей jБиблии на разных
языках. В процессе - на кыргызском, ну а попутно решили сделать на
белорусском. В качестве исходного текста взяли ваш перевод.

Мы просим разрешения на публикацию этого модуля (Библии на белорусском
в переводе Василия Сёмухи) в интернет на странице
http://rostovchurch.ru/jbible/ и, соответственно, на безвозмездное его
распространение.

Что скажете?

Благословений Божьих,
Сергей + Галина Ирюпины » вебстудия «Хорошие Новости»
http://www.biblelamp.ru « http://www.biblelamp.ru/gospel/

Камуністы скардзяцца на "нехарошых"

Так здарылася, што вымушаны быў паглядзець фільм пра Чэ Гэвару. Гісторыя яго няўдалай спробы "на горе всем буржуям" раздзьмуць пажар для пачатку ў Балівіі, успаміны тых, хто бачыў яго труп і хаваў адрэзаныя рукі й пасьмяротную маску...

І вось адзін старэнькі камуніст кажа такія сярмяжныя словы:

"Мне ніколі не хацелася раскрываць свой удзел у гэтай справе. Шмат правых груповак у Балівіі не падзяляюць маіх левых поглядаў. А гэтыя арганізацыі не цураюцца гвалту".

Ну проста ё ж маё! А Камандантэ дык гвалту цураўся, з ружамі ў Балівію прыйшоў! Гэтая старэча ў страшнай буржуйскай краіне дажыла да сівых валос і дае інтэрвію пра бандыта, які прыехаў у яго краіну ЗАБІВАЦЬ, ЗАБІВАЦЬ і яшчэ раз ЗАБІВАЦЬ! Шмат людзей з "правых груповак" на Кубе дажыло да гэтага веку? Шмат там ты інтэрвію нараздаеш? Пасьпееш вякнуць хоць слова?

Зноў жа, дзе лёгіка? Людзі, для якіх гвалт — бабка-павітуха гісторыі (Энгельс), скардзяцца, што іх апанэнты, нягоднікі, ня цураюцца гвалту. І апяваюць чыстага голуба, які з гвалтам у Балівію прыйшоў і ад гвалту там і загінуў.

Адно цешыць: ёсьць у фільме эпізод, калі ў "Маўзалей Чэ" прыводзяць дзяцей. Стары камуняка ім "гоніць" пра анёла Чэ, а дзеці выкручваюцца-выгібаюцца і пакутуюць так, як мы выкручваліся і ў марскія баі рэзаліся, калі нас заганялі ўсёй хэўрай прамову Брэжнева на XXVI зьезьдзе глядзець. Да аднаго месца ім гэты Чэ! Ужо нядрэнна.

Толькі каб, падрастаючы, ня верылі ніякаму "гону" і маечкам з валасатым бандзюком, а ўзялі і самі пачыталі пра Чэ праўду. Ці хаця б самога Чэ:

He wrote in a letter to home: "...I have sworn before a picture of the old and mourned comrade Stalin that I won’t rest until I see these capitalist octopuses annihilated.

Guevara's answer was like from Western movies: "Look, in this thing you have to kill before they kill you."

Ён пісаў у лісьце дадому: "Я прысягнуў перад фатаграфіяй старога і аплакванага таварыша Сталіна, што не супакоюся, пакуль ня ўбачу, як будуць зьнішчаныя гэтыя капіталістычныя васьміногі".

Адказ Гэвары быў як у вэстэрнах: "Разумееш, у гэтай справе ты павінен забіць перш, чым заб'юць цябе".
http://kirjasto.sci.fi/guevar.htm

Хто ня супроць вас, той за васі.

Зноў сышліся ў маім Фідрыдэры дзьве навіны.

Президент Эстонии: говорить по-русски - равносильно принятию советской оккупации

і

Уго Чавес объявил войну англицизмам

Добра ведаю дзікунска-грэблівае стаўленьне некаторых прадстаўнікоў расейскамоўнай меншасьці ў Эстоніі да эстонскае мовы і самога эстонскага народа, на зямлі якога яны жывуць. Таму магу зразумець эстонскага прэзідэнта.

Зразумець магу. Але ў мяне іншы пункт погляду на гэтую праблему.

Спакойна, браты-эстонцы. Праблема ня ў тым, каб ня ведаць расейскай, а ў тым, каб ведаць эстонскую. А расейская, комі-пярмяцкая, кечуа і квэньня (верхнеэльфійская) вельмі нават могуць прыдацца пры нагодзе. У аднаго знаёмага з Таліна, які пра эстонцаў умее гаварыць толькі як пра дэбілаў, дзеці плешчуць на эстонскай як на роднай. І погляды бацькі, мякка кажучы, не ва ўсім падзяляюць. Але і на расейскай як на роднай плешчуць. Ім што, забараніць? Так што "przyjdzie koza do wozu".

А наконт Чавэса... Ясна, што лезуць ангельскія словы ўсюды. Ну й хай сабе лезуць. Як ні бараніся, ня выганіш. Зноў жа, справа ня ў тым, каб паляку забывацца, што такое file. Назаве паляк гэты file plikiem, і будзе ён плік. Але і ад файлу не зьбянтэжыцца, не пачне жагнацца "Чур мяне!"

Карацей, я б у моўным пытаньні змагаўся б ня столькі "супраць", колькі "за". Забыцца расейскую на Беларусі не праблема — яе і так ніхто ня ведае як сьлед ("шуфлядка, тудой, сюдой, ему эта мама не нада"). Авалодаць беларускай — вось праблема.

Пры гэтым Ян сказаў: "Настаўнік! Мы бачылі чалавека, які імем Тваім выганяе дэманаў, і забаранілі яму, бо ён ня ходзіць з намі".
Ісус сказаў яму: "Не забараняйце; бо хто ня супроць вас, той за вас".

Дзіўна!

Ведаю, што гэтыя тэсты робяцца цяп-ляп, на Малай Арнауцкай, але ўсё роўна чакаеш нейкага ад іх адкрыцьцЯ таямнічага.

Але нешта нейкая лухта атрымліваецца. Я - гішпанец? Ой, наўрадці. Калі чалавек любіць fine foods and beautiful scenery — яму трэба рваць кіпці ў Гішпанію?

Гэтак іншы тэст пра гарады Украіны мне выпісаў білет у Харкаў на ПМЖ. А мне Харкаў ну ня дужа. З украінскіх гарадоў я б яго прыгадаў 825-м па чарзе.

Which country should you REALLY be living in? Spain Usted es el español! You have a passion for fine foods and beautiful scenery - as well as feeling a great love for your country and fellow citizens. You wish to remain independant in a world which is hard to stand out, and you are doing it well. Ibravo!

Click Here to Take This Quiz Brought to you by YouThink.com quizzes and personality tests..

А хто такі Зінгер?

«Мазл тов! Вы, судя по всему, – а гройсе знаток маме-лошн. Именно для Вас писали Зингер, Шолом-Алейхем и другие классики».

Викторина ««Вы таки знаете идиш?» » Мой результат 8 правильных ответов из 9. (пройти эту викторину)

Наш, российский

На днях швэндаўся па "Экспабэле". Як звычайна, зайшоў паглядзець дывідышкі (а можа мне што трэба, а я ня ведаю). Гандлярка вырашыла мяне спакусіць навінкаю: "А вот новый интересный фильм. Наш, российский".

Нямая сцэна... Праўда, грэшны, дрэнна я яе згуляў, бо зусім не анямеў, а вельмі жорстка адказаў: "Наш, российский? Мы не в России!", і выйшаў ад такой гандляркі куды вочы глядзяць.

Ну, і доўга мы яшчэ будзем кульгаць на абодва калены?

Пасьля Бронзавага салдата, пасьля таго, што ўвесь сьвет уводзіць паціху стоп-лісты для расейскіх турыстаў (вось працяг) і далей ня будзем разумець, дзе мы і што мы?

Спадзяюся, нядоўга. Бо абэрацыя сьвядомасьці дасягнула ніжняе кропкі. "Наш, савецкі" магу зразумець. "Наш, рускі" — таксама магу. "Наш, российский" — далей няма куды. Гэта ўжо "апошні час".

Сон лёгікі нараджае пачвараў

Зноў той жа аўтар, Дональд Мілер, тыповы "прадзьвінуты" хрысьціянін, які шчыра і свабодна піша пра веру сваю і жыцьцё сваё. Толькі вось калі ён пачынае пісаць пра пінгвінаў і іншыя краіны, валасы дыбара ўстаюць.

"I thought about the Muslim babies dying in Afghanistan and Pakistan. I thought about the economic crisis in Saudi Arabia (Так і хочацца запытаць голасам Джыма Кэры: "Really?" Нешта я не дачуў пра гэты крызіс.) and the children of Iraq who are being bombed because their ridiculous dictator won't cooperate with the United Nations."

Як звычайна, перакладу для тых, хто з ангельскай ня дужа знаёмы.

"Я думаў пра мусульманскіх дзяцей, што паміраюць у Афганістане і Пакістане. Думаў пра эканамічны крызіс у Саудаўскай Аравіі і дзяцей Ірака, якіх бамбяць, таму што іх сьмешны дыктатар ня хоча супрацоўнічаць з ААН".

"[Іх] бамбяць..." "[They] are being bombed..."

Безасабовая форма. Ніхто іх не бамбіць, яно нейк само так бомбіцца, як хірасімскіх дзяцей бамбілася. І шкада ж дзяцей! Але трэба, каб іх бамбілася, бо сьмешны дыктатар, гад, ня хоча супрацоўнічаць з ААН. Як жа ж тут ня будзе бамбіцца?

ЗША, калі барометр паказвае на "бамбьождж", даўно не супрацоўнічаюць з ААН так, што пакойнаму "сьмешнаму дыктатару" і ня сьнілася. Дык што ж, паводле лёгікі амэрыканскага хрысьціяніна, павінна адбыцца з Амэрыкаю?

Ой, як жа ж меў рацыю Клайв Льюіс:

"Logic!" said the Professor half to himself. "Why don't they teach logic at these schools?"

"Лёгіка! — сказаў Парфэсар быццам бы сам сабе. — Што ж яны ў гэтых школах дзяцей лёгіцы ня вучаць?"

Ну, амэрыканцы!

Я, канешне, "Задорнавага" цярпець не магу, брыдка слухаць, але з амэрыканцаў таксама балдзею нон-стоп. З рускіх і з амэрыканцаў. У адных у Глеба англічане пытаюцца, як яго Расея згуляла, у другіх...

“I watched a nature show on OPB the other night about penguins. They travel in enormous groups, perhaps 500 of them, and they swim north in the coldest of winter, so far north they hit ice..."

Donald Miller. Blue Like Jazz.

OPB — гэта Oregon Public Broadcasting

("Неяк я глядзеў перадачу пра пінгвінаў. Яны зьбіваюцца ў вялікія шоблы, недзе пінгвінаў пад 500, і плывуць зімой у самы холад так далёка на поўнач, што аж да лёду даплываюць...")

А-ёй, а-ёй! Ну добра, што ў пінгвінаў зіма, калі на календары лета, гэта хай сабе, ня будзем чапляцца.

Але на поўнач ад пінгвінаў Капакабана і піраты Карыбскага мора. Лёду там ніхто ў вочы ня бачыў, ані летам, ані зімою. Пэўне, ўся адукацыя ў чалавека з OPB. Побач з глёбусам небарака ў жыцьці не праходзіў. Я пра глёбус-рэч. Чалавека-Глёбуса і пагатоў яму не давялося бачыць. Так што Койданава ў яго лёгка можа апынуцца недзе ў Пінгвініі , на поўнач ад усходу, таго, які на захад ад поўдня.

À la recherche du temps perdu

"Все, что ни видишь по эту сторону, все это мое, и даже по ту сторону, весь этот лес, который вон синеет, и все, что за лесом, все мое".

Расея працягвае выпадаць з прасторы й часу. Доказы таму проста падаюць на галаву.

Чытаю інтэрвію з Глебам. "Спорт-экспрэс". Салідная газеціна. Пілка ножна, галы, ачкі, сэкунды...

http://news.sport-express.ru/online/ntext/20/nl207134.html

- В Европе выходцев из бывшего СССР, как правило, все еще называют русскими. После крупного поражения от англичан партнеры по "Арсеналу" над вами не подтрунивали?

- Нет, ребята все-таки знают, что я не из России. Ну зусім у Арсэнале, на думку Яфіма Шаінскага, ідыёты сабраліся. Глеб паехаў гуляць за зборную Беларусі, прыяжджае, а яго таварышы пытаюцца: "Ну як там твая Новая Зэляндыя згуляла?" "Как правило, все еще называют русскими" тых, хто сам сябе так называе. Але такіх усё менш ды менш. Эх, тройка, тройка, куды ж ляціш на злом галавы?! Глянь навокал. Не глядзіць. І не дае адказу.

Словы без багасловаў

Шэйфэра чытаю. 'The Church at the End of the 20th Century'.

Дык вось ён піша, Шэйфэр, пра лібэральнае багаслоўе, якое пайшло, паводле яго, ад Барта, прывяло да таго, што ў людзей засталіся толькі 'god words', "набожныя словы".

"What we are left with is god words. Students coming out of all kinds of backgrounds say, "I'm sick of god words." And I must respond, "So am I." These theologians have cut themselves off from any concept of propositional, verbalized revelation in the Bible. They are left upstairs with only connotation words and no content. For them any concept of a personal God is dead, and any content about God is dead. They are cut off from any categories of absolute right and wrong, and thus they are left with situational ethics. That is all".

"І засталіся нам адны набожныя словы. Моладзь самая розная ў адзін голас кажа: "Абрыдлі мне гэтыя набожныя словы". І я павінен ёй адказаць: "І мне таксама". Гэтыя багасловы адрэзалі сябе ад усялякае канцэпцыі даслоўнага, паслоўнага адкрыцьця Божага ў Бібліі. Яны засталіся недзе там, у нябёсах, са словамі-наводкамі і безь ніякага ў іх сэнсу. Для іх любое ўяўленьне аб Богу-Асобе мёртвае, любы сэнс пра Бога мёртвы. Яны адрэзаныя ад усіх катэгорыяў дабра і зла, ім засталася адно толькі этыка "па сытуацыі". Вось і ўсё".

Ніякія лібэральныя багасловы мяне не дастаюць. Хіба што ў кніжках. А вось нашыя эвангельскія "ціпа" кансэрватары, змагары зь лібэралізмам за чысьціню веры дастаюць. І вось чытаю я пра нейкіх заморскіх лібэралаў, якія ад Барта вядуцца, а перад вачыма каладзішчанскія і кобрынскія браты-баптысты, якія ніякага Барта не чыталі і не зьбіраюцца. А на фіга ім яго чытаць, калі ўсё ўжо па Шэйфэру? Набожныя словы-наводкі безь ніякага сэнсу ліюцца патокамі. "ПамазАніе, запічатленіе, ні пліценіе валос..." А пасьля пустаслоўнага набажэнства — этыка "па сытуацыі". Калі трэба ўкрасьці — украдзем. Трэба лізнуць — лізьнем. Прагаласаваць за чорта — прагаласуем. Папрацаваць у чорта — пыляка з-пад капытоў! А ў нядзелю зноў закоцім вочы — і пустыя god words будзем ганяць па пустых "храмах".

І паспрабуй жа толькі скажы нармальнае слова! Закрывяцца, заплююцца... Мяне абвінавацілі нядаўна ў тым, што я перакладаю для "маладзёжы", а сур'ёзны чалавек такога чытаць ня будзе.

Каб жа ж вам добра было! Я, стары пень, калі й мог бы з "маладзёжжу" размаўляць, дык хіба з "маладзёжжу" сямідзясятых. А яна даўно ўжо не маладзёж. А справа ўсяго ў тым, што я баюся гэтых пустых словаў, як чорт грому.

Адно радуе — для Дашкевіча, Севярынца, Шэіна, Гарэцкага і шмат каго яшчэ з гэтай, жывой, Хрыстовай царквы не пустыя словы пра веру й жыцьцё, пра пакуты й сьмерць, пра свабоду і Хрыста. Кожнае — ад Бога. І проста ў душу. І рвуць яны за Бога і за нас тыя душы свае й целы, качаючыся па нарах і сітнах. Дзякуй ім. І Богу дзякуй.

На пачатку было Слова, і Слова было ў Бога, і Слова было Богам.

І ў канцы яно будзе. А не god words.

ХТО КІРУЕ СУСЬВЕТАМ — ДЭМАС ЦІ ТЭАС?

Фэльетон Алега Аблажэя "Гот міт унс"
http://vilnia.com/index.php/2006/11/03/40/

Згодны абсалютна.

Наконт "хрысьціянскіх дэмакратаў" таксама. Я ўжо аднаму зь іх казаў аб гэтым. Пры ўсёй павазе да Севярынца, Шэіна і іншых, хто стварае гэтую партыю... ну ніяк ня стыкуецца "хрысьціянства" і "дэмакратыя". Дэмакратыя выляпіла залатое цяля ў адсутнасьць Майсея. А каго яна выляпіла ў 94-м, таксама вядома. Рэфэрэндум аб укрыжаваньні Хрыста быў таксама працэдураю стопрацэнтова дэмакратычнаю.

Не, я не за дыктатуру. Я за ТЭАкратыю. І за Чэрчыля. "Democracy is the worst form of government, except for all those other forms that have been tried from time to time." (from a House of Commons speech on Nov. 11, 1947)
"Дэмакратыя — найгоршая форма кіраваньня, калі ня лічыць усе іншыя формы, якія людзі час ад часу ўжывалі".

А два апошніх артыкулы Аблажэя мяне вельмі ўзрадавалі
(+ http://vilnia.com/index.php/2006/10/26/36/).

Як прыемна ў наш час "партыйнае арганізацыі й партыйнае літаратуры" прачытаць нешта простае, яснае і цьвярозае. Лягчэй жыць становіцца.

ШТО НАМ "ГНАЛІ"!!!

Чытаю "Зборнік сучасных беларускіх п'ес" (сучаснымі яны былі ў 1977 годзе, у гады маёй маладосьці). Што нам "гналі"!!! Ну ладна, "Брама неўміручасці", "Трыбунал"... там, у прынцыпе, усё панятна. Але "Зацюканы апостал" — гэта сівая кабыла надыктоўвала Макаёнку, сумненьняў няма.

"Сучасная кватэра накормленага чыноўніка". Чыноўнік жыве на "загніваючым Захадзе". Але загнівае ён чамусьці "на трэцім паверсе", а не ва ўласным катэджыку. Тым больш у доме, пэўна, ліфт не працуе, бо дзед прыехаў у госьці і паднімаўся сваім ходам з торбамі (заходні дзед з торбамі — "кошыкі з ласункамі, прысмакамі" — труба!) За хлебам бегаюць у краму "накормленыя чыноўнікі". Грошай ня маюць на пляшку каньяку...

Калі сына "трэба да доктара", маці кажа: "тут не дактары, а гангстэры" (ну з паліклінікі Заводзкага раёна прыехала — як у Гогаля: ("Толстой и после него Тютчев, весьма умный человек, тоже заметили, что москвич уже никак бы не сказал "два русских мужика").

І гэтак далей! Не кажу ўжо пра ідэі. Што ж нам гналі!!!

А мы ж чыталі. І лічылі Макаёнка прагрэсіўным і "крутым".

Так што, можа, быць трошачкі цярплівей да тае гэнэрацыі, якая валіць на футбол з "анучамі, зьнятымі з плоту"?..

Хаця ім ёсьць дзе даведацца праўду. І бел-чырвона-белыя яны ўбачыць могуць. І дзе жывуць "накормленыя чыноўнікі", ведаюць.

ЯК СТАНОВЯЦЦА ЧАЛАВЕКАМ

Калі чалавек сапраўды кідае ўсякія намаганьні некага зь сябе вырабіць — сьвятога, ці былога грэшніка, ці верніка, праведніка ці няправедніка... калі, завалены справамі, пытаньнямі, посьпехамі ці няўдачамі, дасьведчаньнем і праблемамі, чалавек кідаецца ў абдымкі Божыя... тады ён прачынаецца з Хрыстом у Гефсіманіі. Вось што такое вера, і вось як ён становіцца чалавекам і хрысьціянінам.

Дытрых Бонхёфэр (1906-1945)

Я падкрэсьліваю: "чалавекам" так становяцца. Бо занадта шмат навокал "хрысьціянаў", "сьвятых", "навернутых грэшнікаў" і г.д., якія "чалавекамі" пакуль што не сталі. І станавіцца ня зьбіраюцца.

Нават Пілат гэта разумеў. "Ecce homo!" значыць, што не так часта ён і навакол сябе, і ў люстэрку бачыў "гомаў".

А так і навакол, і ў люстэрку — усё больш чалавекападобныя :-(

А ў сэньсе біблійным (аб якім нам тут Бонхёфэр нагадвае) няма розьніцы паміж чалавекам і хрысьцянінам. Сапраўдным чалавекам і сапраўдным хрысьціянінам. І ня трэба насіцца са сваёй сьвятасьцю, "былойгрэшнасьцю", "вераю", "праведнасьцю", "няправеднасьцю" і г. д.

ШЧЫРАЕ АД НЯШЧЫРАГА

 
Вычытаў у Стота і ўзрадаваўся:

“The hour of his [sc. God’s’] judgment is the time for separating or sifting the true from the false” (John Stott. The Incomparable Christ. p. 205.)

Вось яно!

Не хрышчоных ад нехрышчоных будуць аддзяляць, не "адроджаных" ад "неадроджаных", не "духоўных" ад "плоцкіх", не "хрысьціянаў эвангельскай веры" ад "хрысьціянаў веры эвангельскай", а ўсяго толькі ўсё праўдзівае, шчырае ад непраўдзівага й няшчырага. І ў нашай душы таксама аддзеляць усе "пантЫ" ад таго сапраўднага, што ўсё ж такі недзе ліпіць і, бывае, на паверхню і ў жыцьцё прарываецца.

Дзеля гэтага варта жыць.
І верыць у гэта варта.

А так Стотава кніжачка сухаватая. Як і ён сам. Усё па пункціках. Але сустракаюцца дыяменты-росы. Яшчэ парачку выкладу.